بررسی شیوع سرمی بیماری لیشمانوز احشایی در سگهای خانگی شهرهای کرمان،بم و بافت

چکیده مقدمه و هدف:لیشمانیوز احشایی یا کالاآزار کشنده ترین شکل لیشمانیوز است که به عنوان پر تلفات ترین بیماری انگلی پس از مالاریا شناخته می شود. در شکل احشایی مدیترانه ای بیماری، سگهای اهلی به عنوان مخازن اصلی می توانند برای مدت طولانی بدون علایم بالینی، به بیماری مبتلا باشند و امکان انتشار آلودگی به انسان را فراهم کنند.کالاآزار در اغلب مناطق ایران به صورت اسپورادیک و در برخی استان ها به صورت اندمیک دیده می شود. لذا، این مطالعه با هدف تعیین شیوع سرمی لیشمانیوز احشایی در سگهای شهرهای کرمان و بم و منطقه آندمیک بافت صورت پذیرفت. مواد و روشها: در این بررسی از میان مراجعات روزمره به درمانگاه های دامپزشکی و محل های نگهداری سگ در سه خوشه متفاوت ( شهرهای کرمان، بافت و بم) از تعداد 116 قلاده سگ خانگی به صورت تصادفی طی سال های 1390-1388خونگیری شد و سرم استحصالی با استفاده از کیت تجاری الیزای غیرمستقیم از لحاظ حضور آنتی بادی اختصاصی ضد لیشمانیا اینفانتوم بررسی شد. هم چنین در کلیه سگ ها آزمایش شمارش کامل سلول های خونی جهت بررسی حضور تغییرات هماتولوژیک صورت گرفت. نتایج: شیوع کلی سرولوژیک 93/12% برآورد گردید که به تفکیک در شهرستانهای کرمان، بافت و بم 4/7%، 75/18%و 5/23% بود. در 2 قلاده سگ علایم پوستی به صورت حضور موریختگی و ضایعات اروزیو در پوزه و اطراف چشم ها وجود داشت. شیوع بیماری ارتباط معناداری با سن، جنس و وضعیت نگاهداری حیوانات و هم چنین بروز تغییرات هماتولوژیک نداشت. بحث: شیوع لیشمانیوز احشایی در سگهای مناطق آندمیک ایران بین %30 -14 گزارش گردیده است. در منطقه آندمیک بافت مطالعات قبلی انجام شده در سگ ها شیوع متفاوتی از %65-% 14 را در روش های سرولوژی نشان داده است و نتایج این تحقیق نشان دادکه علاوه بر شهر بافت، در شهر بم نیز شیوع آلودگی قابل توجه است. با توجه به گزارش موارد کالاآزار در کودکان شهرستان های بافت، جیرفت و کهنوج، انجام مطالعات تکمیلی اکولوژیک بر روی مخازن و ناقلین بیماری درمناطق مختلف استان کرمان ضروری به نظر می رسد. کلمات کلیدی : لیشمانیوز احشایی، سگ ، سرولوژی، استان کرمان